Physica Proprietatibus Alkyl Polyglycosidis-Phase mores

Systemata binaria

Phase schematis polyglycosidis C12-14 alkyl (C12-14 APG)/ systematis aquae ab illa brevis catenae APG differt. (Figura III). Ad temperaturas inferiores, regio solida/liquida infra punctum Krafft formatur, eam late conducit. Crescente in temperie, ratio in liquidum tempus isotropicum mutat. Quia crystallizationem in motu magno retardat, hic terminus condicio mutat locum cum tempore repono. Ad concentrationes humiles, liquor isotropicus phase supra 35℃ mutat in regionem duorum phases graduum liquidorum, sicut plerumque cum surfactantibus nonionicis observatur. Ad concentraciones supra 60% per pondus, sequentia pars liquidi crystallini omnibus temperaturis formatur. Dignum est memorare in regione isotropica una periodo, birefringentia manifestae fluere observari posse cum coniunctio tantum infra tempus dissolutum est, et deinde celerius evanescit postquam peracto tondendi processu. Nulla tamen regio polyphase separata a Phase L1 inventa est. In L1 periodo, alia regio birefringentiae cum debili fluxu prope minimum valorem hiatus liquoris/liquidoris miscibilitatis sita est.
Investigationes phaenomenologicae in structuram liquidarum phases crystallinorum deductae sunt a Platz et al. Talibus modis utens cum microscopio polarizatione. Has investigationes sequentes tres regiones diversae lamellarum in solutionibus contractis C12-14 APG considerantur: Lα_{l .}Lα_lh*atque Lαh. Tres sunt texturae variae secundum microscopiam polarizationem.
Postquam diu repositum, lamellaris liquidi crystallini typici phaselus obscuras regiones pseudoisotropicas sub luce polarizatas evolvit. Hae regiones a valde birefringentibus locis distincte separatae sunt. Phase Lαh, quod in media retrahitur extensione liquoris cristallini regionis, in relative calidis temperaturis, tales texturas ostendit. Texturae Schlieren numquam observantur, quamquam striis oleosis valde birefringentes solent adesse. Si specimen continens tempus Lαh refrigeratum ad punctum Krafft determinet, textura sub temperatura notam mutat. In regiones pseudoisotropicas et striis oleosis clare definitis evanescunt. Initio, nulla C12-14 APG crystallizet, sed nova periodus lyotropica ostendens tantum birefringentiam debilem formatur. Ad comparationem concentratione alto, hoc tempus ad altas temperaturas dilatatur. In glycoside alkyl alius casus emergit. Omnes electrolytae, excepto hydroxide sodii, in significantem reductionem in puncta nubis consecuta sunt. Concentratio electronicorum est circa ordinem magnitudinis inferioris quam aethereis polyethylenis alkyl. Mirum, solum levissimae sunt differentiae inter singulas electrolytes. Additio alcali signanter nubes minuit. Ad explicandas differentias morum inter aetheres alkyl polyglycols et aethereos alkyl polyglycols, supponitur quod coetus OH in glucosa unitus coacervatus varias species hydrotionis cum ethylene oxydi globi passus est. Insigniter maior effectus electrolytorum aethereis in Alkyl polyglycol insinuat crimen in superficie alkyl polyglycosidis micellorum esse, dum alkyl polyethylene glycol aetheres nullum crimen assumunt.
Sic alkyl polyglycosides agunt sicut mixtiones aethereis alkyl polyglycoli et anionici surfactantes. Studium de commercio inter glycosidas alkyl et anionicas vel cationicas surfactantes et determinatio potentialis in emulsione ostendunt glycosides alkyl micellos habere superficiem negativam in PH. In contra, crimen alkyl polyethylenae glycol eter micellorum est debiliter positivus vel prope nullus. Causa quare glycosidis micelles alkyl negative obicitur, non plene explicatur.