Proprietates Physicochemicae Alkyl Polyglycosidorum - Modus Phasicus

Systema binaria

Diagramma phasium systematis C12-14 alkyl polyglycosidi (C12-14 APG)/aquae differt ab eo systematis APG catenae brevis (Figura 3). Temperaturis inferioribus, regio solida/liquida infra punctum Krafft formatur, per latum ambitum concentrationis. Cum incremento temperaturae, systema in phasim liquidam isotropicam mutatur. Quia crystallizatio cinetice ad gradum considerabilem retardatur, hic limes phasium positionem cum tempore repositionis mutat. Concentrationibus parvis, phasis liquida isotropica supra 35℃ in regionem biphasicam duarum phasium liquidarum mutatur, ut solet cum surfactantibus non ionicis observari. Concentrationibus supra 60% ponderis, series phasis crystallinae liquidae omnibus temperaturis formatur. Notandum est in regione isotropica unius phasis, manifestam birefringentiam fluxus observari posse cum concentratio paulo minor est quam phasis dissoluta, et deinde celeriter evanescere postquam processus scissionis completus est. Nihilominus, nulla regio polyphasica a phasi L1 separata inventa est. In phase L1, alia regio cum birefringentia fluxus debili prope minimum valorem hiatus miscibilitatis liquidi/liquidi sita est.
Investigationes phaenomenologicae in structuram phasium crystallinarum liquidarum a Platz et al. peractae sunt, methodis ut microscopia polarizationis utentibus. Post has investigationes, tres regiones lamellares diversae in solutionibus C12-14 APG concentratis considerantur: Lα_ego,La_sinistraet Lαh. Tres texturae diversae secundum microscopiam polarizationis sunt.
Post diuturnam conservationem, typica phasis crystallinae liquidae lamellaris sub luce polarizata regiones pseudoisotropicas obscuras evolvit. Hae regiones clare separantur a regionibus valde birefringentibus. Phasis Lαh, quae in mediocri concentratione regionis phasis crystallinae liquidae, ad temperaturas relative altas, occurrit, tales texturas ostendit. Texturae Schlieren numquam observantur, quamquam striae oleosae fortiter birefringentes plerumque adsunt. Si exemplum phasim Lαh continens refrigeratur ad punctum Krafft determinandum, textura infra temperaturam characteristicam mutatur. Regiones pseudoisotropicae et striae oleosae clare definitae evanescunt. Initio, nulla C12-14 APG crystallizat, sed nova phasis lyotropica, solum birefringentiam debilem ostendens, formatur. Ad concentrationes relative altas, haec phasis usque ad temperaturas altas expandit. In casu alkylglycosidum, res alia emergit. Omnia electrolyta, excepto natrii hydroxido, reductionem significantem in punctis nebulae effecerunt. Ambitus concentrationis electrolytorum fere ordine magnitudinis minor est quam aetherum alkylpolyethylenglycolicorum. Mirum est quod differentiae minimae tantum inter singulos electrolytos sunt. Additio alcali turbiditatem significanter minuit. Ad differentias in moribus inter aethera alkylpolyglycolicorum et aethera alkylpolyglycolicorum explicandas, assumitur gregem OH in unitate glucosi accumulatum varios typos hydrationis cum grege oxidi aethyleni subiisse. Effectus significanter maior electrolytorum in aethera alkylpolyglycolicorum suggerit onus in superficie micellarum alkylpolyglycosidum esse, dum aethera alkylpolyethylenglycolicorum nullam onus assumunt.
Itaque alkyl polyglycosida se gerunt sicut mixturae alkyl polyglycol aetherum et surfactantium anionicorum. Studium interactionis inter alkyl glycosida et surfactantia anionica vel cationica necnon determinatio potentialis in emulsione ostendunt micellas alkyl glycosidum habere superficiem negativam onerationis in pH 3-9. Contra, oneratio micellarum alkyl polyethylene glycol aetherum est leviter positiva vel prope nihil. Causa cur micellae alkyl glycosidum negative oneratae sint nondum plene explicata est.